Elke ochtend tegen 7 uur start ik de dag met een rondje door het park met mijn hond Roos. Zij doet haar eigen ding. Ik ook. Het eerste deel van de wandeling houd ik haar nog in de gaten omdat ze haar drol nog wel eens midden op een voetbalveldje wil droppen. Tijdens de winter was dit een hele uitdaging zo tijdens het donker. Zij met een lampje om haar nek, ik met een zaklamp speuren naar een warme hoop. Enfin.. Het is nu gelukkig weer licht om 7 uur. Bij mij wordt het dan ook lichter in het hoofd. Ik hik er al een tijdje tegen aan om met regelmaat een blogje gaan schrijven over mijn leven en struikelingen als mindful yogadocente en als eigenaar van de yogaschool waar 8 andere docenten lessen ook verzorgen. De yogaschool Zweiersdal in Oosterbeek run ik sinds januari 2019. Het blogje stelde ik steeds weer uit. Natuurlijk had ik allerlei logische redenen: Te druk met belangrijker zaken was er eentje. Maar ik weet inmiddels de echte reden: Het moet namelijk wel een goed blogje worden. Grappig, ontroerend, wijs en ook nog mooi geschreven.
Tja daar legde ik de lat meteen lekker hoog. Vanochtend tijdens het vroege ochtendlicht bedacht ik me, toen ik zo rondkuierde en hond Roos ook al verlicht van haar hoop haar eigen gang ging, dat ik gewoon maar begin. En dat is nu zo. Tot gauw.
Blogje
